ನಾಗಚಂದ್ರ, 12ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸಿದ್ದ ಜೈನ ಕವಿ, ಅಭಿನವ ಪಂಪ ಎಂಬ ಬಿರುದಿಗೆ ಪಾತ್ರನಾದ. ಇವನು ರಾಮಚಂದ್ರ ಚರಿತ ಪುರಾಣ ಮತ್ತು ಮಲ್ಲಿನಾಥ ಪುರಾಣ ಎಂಬ ಎರಡು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಚಂಪೂ ಕಾವ್ಯಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾನೆ. ರಾಮಚಂದ್ರ ಚರಿತ ಪುರಾಣ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿದ್ದು, ಇದನ್ನು ಪಂಪ ರಾಮಾಯಣ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ, ಇದೊಂದು ಜೈನ ರಾಮಾಯಣವಾಗಿದೆ. ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣದಿಂದ ಬಹಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಕಾವ್ಯ, ಜೈನ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ.
ಪಂಪ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ, ರಾಮನ ಪಾತ್ರವು ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತರ್ಕಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ರಾಮನಿಂದ ಹತರಾಗುವ ವಾಲಿ, ಇಲ್ಲಿಯ ವಾಲಿ ಸಂನ್ಯಾಸಿಯಾಗಿ ಧರ್ಮವ್ರತಕ್ಕೆ ಹೊರಳಿದ್ದಾನೆ. ರಾವಣನ ಪಾತ್ರದ ವಿಶೇಷತೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದಾದರೆ, ಈ ರಾವಣ ಜಿತೇಂದ್ರಿಯ ಮತ್ತು ಧರ್ಮನಿಷ್ಠನಾಗಿದ್ದು, ಸೀತೆಗೆ ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ ತೃಪ್ತಿ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ದುರಂತ ನಾಯಕನಂತೆ, ರಾವಣನು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಯುವುದರ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ದುರಹಂಕಾರವನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಇದು ಜೈನ ಧರ್ಮದ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಆಧಾರಿತ ಕೃತಿಯಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ನಾಗಚಂದ್ರನು ಪಂಪನ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸಿದನೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
Post a Comment